مدل سازی انتشار ذرات معلق با بکارگیری مدل ADMS - Urban

امروزه یکی از بزرگترین مشکلات آلودگی هوا در کلان شهرهایی نظیر تهران بزرگ، ذرات معلق ناشی از تردد خودروها، ترافیک سنگین جاده ای و همچنین فعالیت های صنعتی مختلف می باشد. ذرات معلق می تواند طی فرآیندهای مختلف تولید شده و گروه های مخلوط از آلاینده های هوا را بوجود آورند. فرآیند تشکیل ذرات معلق در ابعاد و ترکیب های ساختاری متفاوت به دو پارامتر مکان و زمان انتشار در منبع تولید آلاینده بستگی دارد. با استفاده از مدل سازی ریاضی به منظور پیش بینی نحوه انتشار آلاینده ها می توان اطلاعات مفیدی را برای اجرای آتی استراتژی های کنترل آلودگی و کاهش هزینه های آن فراهم نمود.در این تحقیق مدل ADMS-Urban پس از بررسی 30 مدل به عنوان مدلی با قابلیت های منحصر به فرد انتخاب گردیده است. این مدل برای نخستین بار در رابطه با مدلسازی نحوه انتشار ذرات در شهر تهران با شرایط پیچیده توپوگرافی مورد استفاده قرار گرفته است. توسط این مدل پیشرفته می توان غلظت آلاینده های منتشره از منابع آلاینده به صورت نقطه ای، خطی، حجمی، سطحی را محاسبه و نتایج را در محیط GIS ارایه نمود.با توجه به اندازه گیری های میدانی انجام شده در رابطه با انتشار ذرات در منطقه 22 شهرداری تهران بعنوان مطالعه موردی، برای مدت یکسال، هر ماه به مدت یک هفته، هر روز در دو نوبت صبح و بعد از ظهر در 13 ایستگاه اندازه گیری سیار، مقادیر غلظت ذرات معلق و پارامترهای هواشناسی منطقه نظیر سرعت و جهت باد، دما، پوشش ابر ... به عنوان داده های ورودی به مدل ADMS-Urban مورد استفاده قرار گرفته و نتایج حاصل از اجرای مدل در محیط GIS منطقه 22 ارایه گردیده است. مقایسه نتایج حاصل از اجرای این مدل ریاضی با مدل اینونتوری (بانک اطلاعاتی) آلاینده های هوای منطقه 22 نشانگر همخوانی بسیار مناسب حاصل از مدلسازی ریاضی با داده های واقعی اندازه گیری شده می باشد. نتایج نشان می دهد به علت حجم بالای وسایل نقلیه عبوری و ترافیک جاده ای اتوبان تهران- کرج و ورودی شرقی منطقه 22 بیشترین غلظت ذرات معلق را دارا می باشند. توسط این مدل می توان نحوه توزیع انتشار ذرات را در مناطق شهری (که از ناهمواری های پیچیده ای برخوردارند) با لحاظ نمودن کلیه اثرات در رابطه با مشخصات زبری سطح، موانع و ساختمانها و ناهمواری های کوهستانی بخوبی پیش بینی نمود.